ความแตกต่างระหว่างท่อเหล็กไร้รอยต่อกับท่อเหล็กเชื่อมคืออะไร?

ท่อเหล็กสามารถจำแนกตามกระบวนการรีด มีหรือไม่มีตะเข็บ และรูปร่างของหน้าตัด ตามการจำแนกประเภทของกระบวนการรีด ท่อเหล็กสามารถแบ่งได้เป็นท่อเหล็กรีดร้อนและท่อเหล็กรีดเย็น ตามว่าท่อเหล็กมีตะเข็บหรือไม่ ท่อเหล็กแบ่งออกเป็นท่อเหล็กไร้รอยต่อและท่อเหล็กเชื่อม ซึ่งท่อเหล็กเชื่อมที่ใช้กันทั่วไปสามารถแบ่งได้เป็นท่อเชื่อมความถี่สูงตามประเภทของการเชื่อม ท่อเชื่อมอาร์คจมอยู่ใต้น้ำแบบตะเข็บตรง ท่อเชื่อมอาร์คจมอยู่ใต้น้ำแบบเกลียว เป็นต้น

ความหนาของผนังท่อเหล็กไร้รอยต่อค่อนข้างหนาและเส้นผ่านศูนย์กลางค่อนข้างเล็ก อย่างไรก็ตาม เส้นผ่านศูนย์กลางของท่อมีจำกัด การใช้งานก็จำกัดเช่นกัน และต้นทุนการผลิต โดยเฉพาะต้นทุนการผลิตท่อเหล็กไร้รอยต่อที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางขนาดใหญ่ค่อนข้างสูง

ท่อเชื่อมความถี่สูงมีรูปร่างท่อที่ดีและความหนาของผนังที่สม่ำเสมอ เสี้ยนภายในและภายนอกที่เกิดจากการเชื่อมจะถูกทำให้เรียบด้วยเครื่องมือที่เกี่ยวข้อง และคุณภาพของรอยเชื่อมจะถูกควบคุมอย่างเข้มงวดผ่านการทดสอบแบบไม่ทำลายแบบออนไลน์ ระดับของระบบอัตโนมัตินั้นสูงและต้นทุนการผลิตนั้นต่ำ อย่างไรก็ตาม ความหนาของผนังนั้นค่อนข้างบางและเส้นผ่านศูนย์กลางของท่อนั้นค่อนข้างเล็ก ซึ่งเหมาะเป็นพิเศษสำหรับการสร้างโครงท่อในโครงสร้างเหล็ก

ท่อเชื่อมแบบจมใต้แนวตะเข็บตรงใช้กระบวนการเชื่อมแบบจมใต้แนวตะเข็บสองด้าน ซึ่งเชื่อมภายใต้สภาวะคงที่ คุณภาพการเชื่อมสูง รอยเชื่อมสั้น และโอกาสที่จะเกิดข้อบกพร่องมีน้อย ท่อเหล็กขยายออกไปตลอดความยาว รูปร่างท่อดี ขนาดแม่นยำ ช่วงความหนาของผนังท่อเหล็กและช่วงเส้นผ่านศูนย์กลางท่อกว้าง ระดับของระบบอัตโนมัติสูง และต้นทุนการผลิตต่ำกว่าเมื่อเทียบกับท่อเหล็กไร้รอยต่อ เหมาะสำหรับอาคาร สะพาน เขื่อน และแพลตฟอร์มนอกชายฝั่ง เสาโครงเหล็กเท่ากัน โครงสร้างอาคารที่มีช่วงกว้างพิเศษ และโครงสร้างเสาหอเสาที่ต้องทนต่อลมและแผ่นดินไหว

รอยเชื่อมของท่อเชื่อมแบบจุ่มก้นหอยแบบเกลียวจะกระจายตัวแบบเกลียวและรอยเชื่อมจะยาว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเชื่อมภายใต้สภาวะไดนามิก รอยเชื่อมจะออกจากจุดขึ้นรูปก่อนที่จะเย็นตัวลง และอาจทำให้เกิดรอยแตกร้าวจากการเชื่อมได้ง่ายมาก ดังนั้น คุณสมบัติการดัด แรงดึง แรงอัด และการบิดตัวจึงด้อยกว่าท่อ LSAW มาก และในขณะเดียวกัน เนื่องจากข้อจำกัดของตำแหน่งการเชื่อม รอยเชื่อมรูปอานม้าและรูปสันปลาที่เกิดขึ้นจะส่งผลต่อรูปลักษณ์ นอกจากนี้ ในระหว่างกระบวนการก่อสร้าง รอยเชื่อมเส้นตัดกันที่โหนดของท่อแม่ที่เชื่อมแบบเกลียวจะแยกรอยเชื่อมแบบเกลียว ส่งผลให้เกิดความเครียดในการเชื่อมมาก ทำให้ประสิทธิภาพด้านความปลอดภัยของส่วนประกอบลดลงอย่างมาก ดังนั้น ควรเสริมการทดสอบแบบไม่ทำลายของรอยเชื่อมท่อเชื่อมแบบเกลียว ให้แน่ใจถึงคุณภาพการเชื่อม มิฉะนั้น ไม่ควรใช้งานท่อเชื่อมแบบจุ่มก้นหอยแบบเกลียวในงานโครงสร้างเหล็กที่สำคัญ